De recente sluiting van de overheid – veroorzaakt door een dispuut over subsidies uit de Affordable Care Act (ACA) – bracht een dieper, systemisch probleem aan het licht: het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem blijft fundamenteel onhoudbaar. Terwijl de politieke strijd zich concentreerde op het al dan niet verlenen van tijdelijke financiële hulp aan mensen met ACA-uitwisselingsplannen, is het echte probleem niet alleen de betaalbaarheid met subsidies, maar de meedogenloos stijgende kosten van de gezondheidszorg zelf.
De illusie van oplossingen
De shutdown benadrukte het bekende patroon van beleidsmakers en leiders uit de sector die de kern van het probleem ontwijken. De Democraten voerden aan dat het aflopen van de subsidies de premies voor huishoudens met een lager inkomen zou doen stijgen, terwijl de Republikeinen volhielden dat deze steun tijdelijke maatregelen waren die hun einde hadden bereikt. Beide partijen waren gefixeerd op de symptomen – stijgende premies – in plaats van op de ziekte – de kapotte onderliggende economie van de gezondheidszorg.
De ACA zelf slaagde er, ondanks de uitbreiding van de dekking en de consumentenbescherming, niet in de structurele krachten te corrigeren die de kosten omhoog dreven. De premies op de hele markt zijn scherp gestegen, niet alleen voor ACA-deelnemers, en grote verzekeraars hebben in deze periode recordwinsten geboekt. De consolidatie tussen ziekenhuizen, artsengroepen en verzekeraars blijft versnellen, wat consequent de prijzen opdrijft. Het aflopen van de subsidies veroorzaakte deze stijgingen niet; het maakte eenvoudigweg duidelijk hoeveel premies al zijn gestegen sinds 2021, toen federale steun de realiteit tijdelijk maskeerde.
Reparaties van pleisters en valse afhankelijkheden
Het patroon reikt verder dan ACA-subsidies. Noodfinanciering voor ziekenhuizen op het platteland, zoals de 50 miljard dollar die is toegewezen voor plattelandssteun, houdt de faciliteiten op de korte termijn overeind, maar biedt geen oplossing voor de onhoudbare kostenstructuren die tot sluitingen leiden. Op dezelfde manier is het 340B-programma – bedoeld om de geneesmiddelenkosten voor de kansarmen te verlagen – veranderd in een inkomstenstroom voor ziekenhuizen, waardoor ze worden ondersteund in plaats van het wortelprobleem wordt opgelost.
Deze federale steunprogramma’s fungeren als tijdelijke injecties en maskeren de onderliggende zwakheden in bedrijfsmodellen en leveringsstructuren. Belanghebbenden reageren met afgrijzen wanneer beleidsmakers overwegen deze steun terug te schroeven of te herstructureren, waardoor de afhankelijkheid van het systeem van continue financiering in plaats van duurzaamheid aan het licht komt.
De weg voorwaarts: transparantie en verantwoording
De oplossing ligt niet in meer subsidies of stapsgewijze aanpassingen. Het vereist een structurele reset, verankerd in transparantie, verantwoording en op resultaten gebaseerde betalingen. Consumenten, werkgevers en beleidsmakers hebben betrouwbare kosten- en kwaliteitsgegevens nodig om de waarde te kunnen beoordelen. Organisaties en betalers van gezondheidszorg moeten verantwoordelijk worden gehouden voor het leveren van resultaten die de zorg verbeteren tegen betaalbare prijzen.
Het huidige terugbetalingsmodel beloont activiteit, niet de resultaten, waardoor onnodig gebruik en stijgende kosten worden gestimuleerd. Het afstemmen van de betaling op de resultaten zou preventie, gecoördineerde zorg en veiliger praktijken bevorderen. Verzekeraars moeten worden beoordeeld op toegang tot tijdige, op bewijs gebaseerde zorg, en niet alleen op kostenbeheersing op de korte termijn.
Het einde van de shutdown biedt de mogelijkheid om een grotere vraag onder ogen te zien: welk soort gezondheidszorgsysteem proberen we in stand te houden, en moeten we het in zijn huidige vorm in stand houden? Het onderliggende systeem staat al tientallen jaren op levensonderhoud en zal dat blijven totdat de leiders de structurele krachten aanpakken die de kostengroei aanjagen. De kostencurve kan niet buigen door voortdurende subsidies; het vereist een fundamentele verandering in de manier waarop gezondheidszorg wordt geleverd en gefinancierd.
