Recente verschuivingen in de Amerikaanse financieringsprioriteiten en politieke spanningen verzwakken de mondiale gezondheidszorginfrastructuur ernstig, zo blijkt uit discussies tijdens de bijeenkomst van de American Society of Tropical Medicine and Hygiene (ASTMH). De bezuinigingen, gedreven door het beleid van de huidige regering, vormen een bedreiging voor de voorbereiding op pandemieën, de internationale samenwerking en zelfs de binnenlandse gezondheidszorg. De gevolgen reiken verder dan onmiddellijke financieringsverliezen: ze lopen het risico een generatie wetenschappers te verliezen, het vertrouwen in het Amerikaanse leiderschap te ondermijnen en de zwaarbevochten winsten op het gebied van de mondiale ziektebestrijding in gevaar te brengen.
Dalende bezoekersaantallen weerspiegelen bredere zorgen
Het aantal aanwezigen op de ASTMH-bijeenkomst daalde aanzienlijk – van 4.700 vorig jaar naar ongeveer 3.500 dit jaar – als gevolg van de impact van bezuinigingen, visumproblemen en veiligheidsproblemen onder internationale deelnemers. De afwezigheid van vertegenwoordigers van de Amerikaanse regering, vooral van de NIH, CDC en DoD, was opvallend. Volgens Jamie Bay Nishi, CEO van ASTMH, zijn veel Europese en Canadese onderzoekers terughoudend om naar de VS te reizen vanwege de toegenomen handhaving door ICE en zorgen over raciale profilering.
Deze daling duidt op een diepere trend: een groeiend wantrouwen tegenover de Amerikaanse inzet voor mondiale samenwerking op het gebied van de gezondheidszorg. De bezuinigingen zijn niet zomaar cijfers op een begrotingsblad; ze hebben een directe invloed op het vermogen van wetenschappers en onderzoekers om verbinding te maken, kennis te delen en effectief te reageren op opkomende bedreigingen.
De erosie van het Amerikaanse leiderschap
Deskundigen op de ASTMH-bijeenkomst benadrukten hoe de terugtrekking van de VS uit de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de bezuinigingen op USAID tientallen jaren van vooruitgang op het gebied van de mondiale gezondheidszorg ongedaan maken. Wafaa El-Sadr van Columbia University wees erop dat terwijl landen met hoge inkomens een grotere toegang hebben tot geavanceerde behandelingen, landen met lage inkomens worstelen met de basistoegang tot essentiële medicijnen. Het President’s Emergency Plan for AIDS Relief (PEPFAR), een mijlpaal die 26 miljoen levens heeft gered en talloze HIV-infecties bij pasgeborenen heeft voorkomen, loopt nu gevaar.
De VS geven jaarlijks 872 miljard dollar uit aan defensie – meer dan de volgende negen landen met de hoogste uitgaven samen – terwijl ze minder dan 1% van hun budget besteden aan mondiale gezondheidsinitiatieven. Deze onevenwichtigheid onderstreept een gevaarlijke verkeerde allocatie van middelen, waarbij militaire uitgaven voorrang krijgen boven preventieve gezondheidsmaatregelen die uiteindelijk de Amerikaanse belangen beschermen.
Pandemische paraatheid in gevaar
Sten Vermund, decaan van het University of South Florida College of Public Health, benadrukte dat het Amerikaanse isolement de eigen paraatheid voor een pandemie verzwakt. De Ebola-uitbraak van 2014-2016 heeft deze kwetsbaarheid blootgelegd: de VS hebben 2,5 miljard dollar uitgegeven aan de voorbereiding op binnenlandse uitbraken, maar slechts 250 miljoen dollar aan steun voor Afrika, waar de overgrote meerderheid van de gevallen zich voordeed. Het NIAID heeft in 2012 zelfs de ontwikkeling van het Ebola-vaccin stopgezet.
Vermund merkte op dat programma’s als ENVISION, die zich richtten op verwaarloosde tropische ziekten, werden geannuleerd vanwege bezuinigingen op de USAID-financiering. Internationale klinische onderzoeken en subsidies van de NIH – voor een totaalbedrag van 800 miljoen dollar – zijn bevroren of geannuleerd, inclusief 500 miljoen dollar voor onderzoek naar mRNA-vaccins. De CDC wordt geconfronteerd met een bezuiniging van 53% ($5 miljard verlies), waardoor 42.000 banen verdwijnen en meer dan 60 grote programma’s op het gebied van de preventie van chronische ziekten, HIV/AIDS, immunisatie en preventie van middelengebruik.
De kosten van verloren expertise
Daniel Jernigan, voormalig directeur van het National Center for Emerging and Zoonotic Infectious Diseases van de CDC, waarschuwde dat de CDC nu “verlamd” is door micromanagement en personeelsverlies. Het agentschap is de pijplijn van jonge wetenschappers – bio-informatici, laboratoria, epidemiologen en data-analisten – kwijtgeraakt als gevolg van het bevriezen van personeel en bezuinigingen. Melinda Rostal, een volksgezondheidswetenschapper, merkte op dat de concurrentie op de arbeidsmarkt hevig is, met wel 1.000 sollicitanten voor elke functie.
Voormalige CDC-functionarissen Deb Houry, Demetre Daskalakis en Daniel Jernigan namen ontslag uit protest tegen het ontslag van CDC-directeur Susan Monarez, wat een teken was van een diepere crisis binnen de dienst. De regering probeert naar verluidt buitenlandse hulp afhankelijk te maken van het delen van biologische specimens en genetische sequenties zonder de toegang tot de daaruit voortvloeiende vaccins of medicijnen te garanderen.
Samenvattend ontmantelt het huidige Amerikaanse beleid tientallen jaren van vooruitgang op het gebied van de mondiale gezondheidszorg, ondermijnt het de voorbereiding op pandemieën en erodeert het internationale vertrouwen. Deze bezuinigingen zijn niet alleen een kwestie van begrotingen; ze vertegenwoordigen een strategische mislukking die verstrekkende gevolgen zal hebben voor zowel de mondiale stabiliteit als de Amerikaanse veiligheid. Het verlies aan wetenschappelijke expertise en de erosie van samenwerkingspartnerschappen zullen de wereld – en de VS – kwetsbaarder maken voor toekomstige gezondheidscrises.
